Informatie over Turkije

türkiye bilgileri

Turkije informatie

Ligging van Turkije

Turkije, officieel de Republiek Turkije (Türkiye Cumhuriyeti), is een presidentiële republiek gelegen Zuidwest-Azië en Zuidoost-Europa.

Als staat ligt Turkije voor het overgrote deel in Azië. Ook de hoofdstad Ankara ligt in het Aziatische gedeelte van het land. Een kleine hoeveelheid land ligt geografisch in Europa: het oudste en westelijke deel van de grootste stad, Istanboel, en het gebied ten westen daarvan liggen in Europa, wat overeenkomt met 3% van het Turkse land. Het Aziatische (Anatolië) en Europese deel (Oost-Thracië) worden van elkaar gescheiden door de Dardanellen, de Zee van Marmara en de Bosporus, die gezamenlijk de Middellandse Zee met de Zwarte Zee verbinden.

Het land wordt om politieke en geschiedkundige redenen soms tot Europa, maar vanwege culturele en religieuze redenen vaker tot Azië gerekend. Het grenst aan Bulgarije, Griekenland, Georgië, Armenië, Azerbeidzjan, Iran, Irak en Syrië. Turkije heeft in totaal 6530 km kustlijn.

Geschiedenis

Het Turkije van vóór de komst der Turken wordt doorgaans Klein-Azië of Anatolië genoemd. Anatolië heeft een voorgeschiedenis die vele duizenden jaren teruggaat, waarin volkeren als (Hettieten), (Frygiërs), (Lydiërs), Urarteërs, (Rieniërs), (Grieken) en (Algerijnen) een grote rol hebben gespeeld.

In de 2e eeuw v.Chr. kwam Anatolië in de invloedssfeer van het Romeinse Rijk. Anatolië was de eerste provincie van het Romeinse Rijk waar een groot deel van de bevolking overging tot het christendom. Toen het westelijk deel van het Romeinse Rijk in verval raakte (omstreeks 400 na Chr.), werd Anatolië deel van het Oost-Romeinse of Byzantijnse Rijk.

In 1453, ongeveer 200 jaar na de stichting van het Ottomaanse Rijk, veroverden de Turken Constantinopel. Deze stad werd de nieuwe hoofdstad van het Rijk.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog kozen de Ottomanen partij voor Duitsland, Oostenrijk en Bulgarije. Zij verloren de oorlog. De Ottomanen werden teruggedrongen tot hun kerngebied in Anatolië. Tijdens en kort na de oorlog in 1915 werden diverse bevolkingsgroepen, zoals de Grieken, Armeniërs, Arameeërs gedwongen te verhuizen. Vele Armeniërs, Grieken en Arameeërs kwamen hierbij om het leven.

Het Sykes-Picotverdrag (1916) en het Verdrag van Sèvres (1920) regelden de verdeling van het Ottomaanse Rijk onder de overwinnaars. Omdat dit laatste verdrag feitelijk het einde van een Turkse staat in Anatolië inhield werd het door de Turken niet geaccepteerd. Het westelijk deel van Anatolië werd Grieks, zuidelijke delen kwamen onder Italiaanse, Britse en Franse controle. Voor de Turken was slechts het noordelijk deel gereserveerd. De Turken namen het daarom in de Turkse Onafhankelijkheidsoorlog op tegen de geallieerden. Het was de legerleider Mustafa Kemal (die later de naam Atatürk aan zou nemen) die een bepalende rol speelde.

Hij tekende ook de Vrede van Lausanne (1923), die een eind maakte aan de oorlog en de grenzen van het nieuwe Turkije vastlegde. Hij stichtte op 29 oktober 1923 de Republiek Turkije.

Mustafa Kemal bij Kocatepe in 1922 tijdens de Grieks-Turkse Oorlog

Op dezelfde conferentie in Lausanne werd ook besloten tot de Bevolkingsuitwisseling tussen Turkije en Griekenland, die twee moderne homogene natiestaten zou nalaten. In werkelijkheid was het verdrag een grote tragedie voor beide landen en wierp het de betrokken regio's nog verder terug in hun ontwikkeling dan de oorlog al had gedaan.

Mustafa Kemal lanceerde hierna zijn politieke visie, het kemalisme geheten, die Turkije moest moderniseren. Zijn hervormingen waren een radicaal vervolg op de Tanzimat-periode in de 19e eeuw, waarin de islamitische rechtspraak (sharia) al grotendeels was ontmanteld (1858) en alle burgers aan elkaar gelijk werden gesteld ongeacht religie of etniciteit. De hervormingen van Atatürk echter gingen veel verder; hij schafte het kalifaat af en maakte van Turkije een streng seculiere staat naar Frans model. Ook verving hij officieel het Arabische schrift met het Latijns, een hervorming die in 1862 ook al was voorgesteld tijdens de Tanzimat-periode, door Ottomaans staatsman Münuf Pasha. Het Latijns schrift was feitelijk al in gebruik in een groot deel van de Turkstalige wereld, met name in Centraal-Azië, hoewel dit werd onderdrukt en uiteindelijk verboden door Stalin. Veel traditionele kledingstukken werden verboden, moderne werden verplicht, en ook de hoofddoek in openbare ruimtes was niet langer toegestaan

Leuke Weetjes.....

Als u bij turkse mensen thuis komt is het de gewoonte om voordat u naar binnen gaat uw schoenen uit te doen

Mocht u bij turkse mensen thuis gaan eten dan moet u niet gek opkijken als ze de tafel al gaan afruimen terwijl u nog zit te eten. Dit betekent niet dat u moet opschieten maar dat ze op tafel ruimte voor u maken zodat u verder rustig kan eten

Als u op de markt bv kleding wilt kopen moet u altijd afdingen. Biedt altijd de helft en probeer dan nader tot elkaar te komen en een prijs af te spreken. Let wel op turken zijn ware kampioenen in dit spel!